رابطه برخی از متغیرهای آنتروپومتریکی با توانایی های حرکتی پایه در دانش آموزان پسر 9 تا 11 سال بیرجند

هدف این تحقیق مطالعه رابطه برخی از متغیرهای آنتروپومتریکی با توانایی های حرکتی پایه در دانش آموزان پسر 9 تا 11 سال شهر بیرجند بود. به این منظور تعداد 129 نفر به عنوان نمونه تحقیق از بین دانش آموزان کلاس پنجم ابتدائی شهر بیرجند که در دامنه سنی 9 تا 11 سال بودند به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. پس از اندازه گیری شاخص-های آنتروپومتریکی قد، وزن، ارتفاع قد نشسته، عرض شانه، طول ساق، زاویه q، طول اندام فوقانی، طول کف دست، طول ران، طول کف پا، پهنای پاشنه، پهنای جلو کف پا، دور ران، دور بازو، دور ساق پا و دور ساعد، آزمون توانایی های حرکتی پایه که شامل؛ خرده آزمون های مهره نخ کردن، هدف گیری، شنا رفتن با صندلی، تعادل، پرش جفت، چابکی در تغییر وضعیت بدن، چابکی 4×9، انعطاف پذیری و صفحه ضربه زنی بود، به عمل آمد. سپس با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون ارتباط شاخص های آنتروپومتریکی با توانایی های حرکتی پایه محاسبه شد. نتایج این تحقیق نشان داد؛ بین مهره نخ کردن و شاخص های آنتروپومتریکی رابطه معنی داری نبود، بین هدف گیری و شاخص های قد و دور ران ارتباط مثبت و معنی داری به دست آمد، بین آزمون تعادل و وزن همبستگی منفی و معنی داری به دست آمد، بین آزمون پریدن با دور بازو و دور ران ارتباط مثبت و معنی دار بود، بین آزمون انعطاف پذیری با طول کف دست، ارتفاع زانو و طول اندام فوقانی ارتباط مثبت و معنی دار بود، بین آزمون صفحه ضربه زنی و دور بازو ارتباط مثبت و معنی دار بود، بین آزمون چابکی 4×9 با قد، وزن، زاویهq، پهنای شانه، دور ساعد، دور بازو، دور ساق، دور ران، ارتفاع زانو، طول ران، طول پا و پهنای پاشنه ارتباط منفی و معنی دار به دست آمد، بین چابکی در تغییر وضعیت بدن با وزن ارتباط منفی و معنی دار بود و بین آزمون شنا رفتن با قد، وزن، ارتفاع زانو و طول ران ارتباط منفی و معنی داری به دست آمد. نتایج تحقیق بیانگر آن است که بین برخی از شاخص های آنتروپومتریکی مورد مطالعه و توانایی های حرکتی پایه ارتباط معنی داری وجود دارد و بین برخی دیگر از این شاخص ها ارتباط معنی دار پیدا نشد.